Święty Miecz

Z High School DxD Wiki
Skocz do:nawigacji, wyszukiwania

ŚwięteMiecze (聖剣 Seiken) są bronią natchniętą świętą mocą. Wiele z nich zostało wykutych przez biblijnego Boga.

  • Pierwszy "prawdziwy" Święty Miecz, który pojawił się w serii.
  • Święty Miecz ze światła, używany przez egzorcystów.
  • Atrybut światła, umożliwiający uczynienie każdego człowieka sztucznym posiadaczem Świętego Miecza.

    Opis

    W High School DxD istnieją dwa typy Świętych Mieczy:

    1. Pierwszy, to masowo produkowana broń ze światła, której używają egzorcyści aby walczyć z diabłami. Jak sugeruje nazwa, klinga broni jest zrobiona ze stałego światła.
    2. Drugi, to „prawdziwe” Święte Miecze, które były własnością legendarnych bohaterów, takie jak Excalibur oraz Durandal. W przeciwieństwie do normalnych mieczy ze światła, „prawdziwe” Święte Miecze wybierają na swoich posiadaczy ludzi, którzy mają w sobie silne światło, więc w ciągu wielu lat trafiło się tylko kilka takich osób.

    Boski Dar, Kowal Ostrza, posiada zdolność tworzenia Świętych Mieczy, jednak są one gorsze od tych prawdziwych

    Zdolności

    Święty Miecz jest bronią używającą świętej mocy jako źródła, więc jest bardzo niebezpieczny dla diabłów. Lekkie zadraśnięcie wystarczy, aby wywołać u nich poważne obrażenia. Jednakże tylko nieliczni rodzą się z naturalną zdolnością do władania „prawdziwymi” Świętymi Mieczami. Złamane Święte Miecze mogą zostać przekute na nowy oręż, jeśli tylko ich rdzeń nie został uszkodzony. Możliwym jest również, aby dwa różne Święte Miecze scaliły się w jeden.

    W porównaniu do normalnego oręża, każdy ze Świętych Mieczy dysponuje potężną siłą ataku. Szczególnie potężny jest miecz Trawosiecz oraz te miecze, które wykuł biblijny Bóg.

    Święte Miecze

    Święte Miecze znane z legend, które pojawiają się w serii.

    Excalibur

    Excalibur jest jednym z dwóch mieczy, które były w posiadaniu legendarnego Króla Artura Pendragona, władcy Camelotu. Wiele lat temu został złamany podczas bitwy, ale za pomocą sztuki alchemicznej przekuto go w siedem nowych mieczy. Dwa z nich były własnością Kościoła katolickiego, dwa Kościoła protestanckiego, dwa Kościoła prawosławnego, zaś siódmy miecz był uważany za zaginiony.

    W tomie trzecim powieści, Kokabiel i jego podwładni ukradli po jedym Excaliburze z każdego Kościoła. Po tym jak odebrano Irinie jej miecz, Valper Galilei scalił na jakiś czas cztery skradzione Excalibury w jeden. Scalony Excalibur (który był dzierżony przez Freeda Sellzena) pękł w starciu z Mieczem Zdrajcy Kiby oraz Durandalem Xenovi. Kawałki miecza zostały zabrane przez Irinę do Kościoła, w celu ich ponownego przekucia. Fragmenty Excalibura, które były własnością Kościoła prawosławnego, zostały później połączone z Durandalem Xenovii, jako „części kontrolne”, gdyż dziewczyna wciąż nie była w stanie w pełni zapanować nad tym orężem. W ten sposób chciano chronić przed terrorystami pokój, zawarty pomiędzy aniołami, diabłami i upadłymi aniołami.

    Fragmenty Excalibura, nawet rozbite, wciąż były potężniejsze niż Święte Miecze, utworzone za pomocą Kowala Ostrza, lub Demoniczne Miecze, stworzone dzięki Narodzinom Miecza. Chociaż były słabsze niż Święty Demoniczny Miecz.

    Znanymi Excaliburami są Excalibur Zniszczenia, Excalibur Naśladowania, Excalibur Szybkości, Excalibur Koszmaru, Excalibur Przejrzystości, Excalibur Błogosławieństwa i Excalibur Władcy. Obecnie wszystkie one zostały scalone z Durandalem.

    Durandal

    Durandal jest Świętym Mieczem, który poprzednio był własnością hrabiego Rolanda, jednego z paladynów Karola Wielkiego. Podobno jest tak potężny, że bez trudu mógłby rywalizować z Excaliburem. Posiada niszczycielską siłę, której z niczym nie można porównać. Jest główną bronią Xenovi, ale z powodu olbrzymiej potęgi miecza, dziewczyna nie opanowała go w pełni. Durandal zmienił się później w Ex-Durandala (エクスデュランダル Ekusu-Dyurandaru), gdy użyto pozostałych fragmentów Excalibura, które przybrały postać pochwy do miecza. Fragmenty Excalibura mogą być czasowo rozdzielone i przybrać kształt dodatkowych mieczy, którymi Xenovia może władać. Ex-Durandal pękł w tomie jedenastym, gdy Cao Cao użył jednego z siedmiu skarbów Pierwotnego Longinusa, ale został naprawiony po tym, jak połączono go z ostatnim fragmentem Excalibura, który był poprzednio własnością Artura Pendragona.

    Ascalon

    Ascalon jest Świętym Mieczem, który był poprzednio własnością świętego Jerzego, zabójcy smoków. W przeciwieństwie do innych Świętych Mieczy, Ascalon specjalizuje się w zabijaniu smoków i nazywa się Zabójcą Smoków (龍退治の剣(ドラゴンスレイヤ Doragon Sureiyā). Został przekazany Isseiowi w tomie czwartym powieści, przez Archanioła Michała, jako symbol pokoju zawartego pomiędzy Trzema Frakcjami. Jednakże członkowie wszystkich frakcji musieli użyć najróżniejszych zaklęć, alchemii i mocy, aby umożliwić Isseiowi dzierżenie tego miecza bez odniesienia żadnych obrażeń. Miecz jest ukryty w Darze Wzmocnienia i Isseia może go przyzwać w każdej chwili, ale sam rzadko go używa i zwykle pożycza go Xenovi.

    Caliburn

    Caliburn, znany jako Collbrande, jest drugim Świętym Mieczem, będącym własnością Króla Artura, mieczem w kamieniu, znanym jako Miecz Świętego Króla (聖王剣 Seiōken). To najpotężniejszy Święty Miecz, którego ostrość i moc przewyższają zarówno Excalibura, jak i Durandala. Obecnie jest własnością Artura Pendragona, potomka Króla Artura.

    Ame no Murakumo no Tsurugi

    Ame no Murakumo no Tsurugi (天叢雲剣, Miecz zbierających się na niebie chmur lub miecz korny wobec nieba i przenikający serce) to Święty Miecz, który rywalizuje z Excaliburem i Durandalem. Jest również znany jako Miecz-Trawosiecz. W przeciwieństwie do pozostałych czterech Świętych Mieczy, które zostały wykute przez Boga, Trawosiecz został znaleziony w ciele ośmiogłowo-ośmioogoniastego smoka, Yamata no Orochi. Miecz pojawił się w pobocznym opowiadaniu, opublikowanym w Dragon Magazine.

    Hauteclaire

    Święty Miecz, który należał poprzednio do Oliviera, towarzysza i najlepszego przyjaciela Rolanda. Obecnie jest własnością Iriny.

    Ciekawostki

    Źródło „https://hsdxd.usermd.net/w/index.php?title=Święty_Miecz&oldid=5304