Przygotowania Kouhai
Kiedy gra dobiegła końca, członkowie Sekiryuuteia Płonącej Prawdy zebrali się w poczekalni, aby zastanowić się na temat turnieju i przedyskutować przyszłe działania. Potem wszyscy zrobili sobie przerwę. Po wyjściu z poczekalni, Nakiri Ouryuu ruszył w stronę automatu z napojami i nagle zauważył pewną osobę. Po drugiej stronie korytarza stała nastoletnia dziewczyna, z pięknymi, gładkimi, długimi włosami. Jej twarz była jak dzieło sztuki, delikatna i niesamowicie śliczna, a ciemnoczerwone źrenice wyglądały tak, jakby mogły oświetlić otchłań i odbijała się w nich twarz Nakiriego Ouryuu. Jej twarz była jak dzieło sztuki, ale nie mogła się równać z uśmiechem.
– Dobra robota, Ouryuu.
– Miraka, możesz tak sobie chodzić w trakcie dnia? Ach, racja, przecież to Zaświaty.
Ta dziewczyna była czystej krwi wampirzycą i nazywała się Miraka Vordenburg. Skoro była w Zaświatach, to nie musiała się obawiać światła słonecznego oraz nosić grubej warstwy ubrań.
– Mmm, Zaświaty z pewnością są miłym miejscem. Nie muszę się tak szczelnie ubierać i nosić okularów przeciwsłonecznych.
Jej piękna twarz przemawiała uroczym głosem. Po tym jak Nakiri Ouryuu kupił napój, ruszył korytarzem, w towarzystwie Miraki.
– Cóż, jest coś, co chcesz powiedzieć?
Miraka chciała zapytać Nakiriego Ouryuu o jego uczucia, po skończonym meczu.
– Tak, to i owo....
Kiedy już miał zacząć mówić, gdzieś w głębi korytarza usłyszeli głos. Był to płacz kobiety. Oboje ukryli się za rogiem i powoli wysunęli głowy zza węgła, aby się temu przyjrzeć. Wtedy zobaczyli Hyoudou Isseia i Ravel Feneks…która płakała niczym bóbr i to najwyraźniej już od dłuższego czasu.
– …*Chlip* *Chlip*, Ise-sama…Ja…kompletnie cię zawiodłam…
Hyoudou Issei delikatnie ją przytulił i pogłaskał po głowie.
– Gdybym cię nie miał, Ravel, to mecz poszedłby mi jeszcze gorzej. Ciągle mamy szansę. Ja, nie, my wszyscy staniemy się jeszcze silniejsi.
Ravel Feneks wtuliła twarz w pierś Hyoudou Isseia.
–…Tak.
Po tej odpowiedzi, dalej wtulała twarz w jego pierś. …Po porażce, księżniczka-sama, która była w tym samym wieku co on, w poczekalni zachowywała się bardzo dostojnie i spokojnie. Niezależnie od tego, czy chodziło o zwykłe szkolne życie, czy bycie menadżerem Sekiryuuteia, nigdy nie okazywała żadnych słabości. Zawsze doradzała członkom drużyny i swojemu Królowi, którego uwielbiała. Nakiri Ouryuu uznał że dalsze podglądanie byłoby kłopotliwe, więc wziął Mirakę za rękę i pociągnął ją za sobą.
– …
– …Przed swoimi towarzyszami, nie pokazuje żadnych słabości. Ravel-san jest właśnie taka – powiedziała Miraka, widząc milczenie Nakiriego Ouryuu.
– …Hyoudou-senpai też bardzo troszczy się o Feniksa.
Dokładnie dlatego zabrał Ravel Feneks do innego miejsca, aby mógł wysłuchać jej emocji. Musiał zwrócić uwagę, że jego menadżer bardzo się starała, aby zachować spokój.
Jest dobrą osobą. Bardzo troszczy się o swoje parostwo.
Nakiri Ouryuu pomyślał o senpaiu, którego podziwiał i uśmiechnął się.
– Naprawdę jest wart szacunku. Nawet jest wzorem dla mnie, gdyż też jestem gospodarzem smoka.
– Ooch, rozumiem! Tak przy okazji wiedziałeś o czymś? – zapytała Miraka. – Większość mężczyzn, którzy spotykają Sekiryuuteia, ulegają fascynacji nim.
– To naturalne, skoro jest tak niesamowitą osobą.
– Ach, rozumiem!
Dzięki temu meczowi, Nakiri Ouryuu znalazł swoją własną siłę, a także słabości i braki....
Dzięki temu turniejowi stałem się silniejszy. Mogę pozwolić aby „smok” wewnątrz mnie stał się silniejszy! Bardziej niż wszystko inne, jako wojownik który jest gospodarzem smoka, chcę stać się siłą Hyoudou Isseia. Taka szansa trafia się raz w życiu. Jako jego kouhai, chcę go doścignąć....
– Znów muszę zacząć od robienia okrążeń. W przeciwnym razie nie będę mógł spojrzeć w oczy Hyoudou-senpaiowi, Xenovi-kaichou i Feniksowi – powiedział Nakiri Ouryuu do Miraki.
– Wyglądasz na szczęśliwego.
Rzeczywiście, doświadczenia z tego turnieju są cenniejsze, niż cokolwiek innego...
| Przejdź do Wzajemne Wrażenie | Powróć do Tom 23 | Przejdź do Wywiad |